Wat wil ik met Lichaam van Tim?

Afgelopen week had ik het genoegen om aanwezig te mogen zijn bij de Social Media Club 040 (SMC040) editie April 2012. Nu was mijn aanwezigheid an sich niet zo bijzonder, want ik ben wel vaker aanwezig, maar deze editie was bijzonder omdat de gastspreker vooraf niet bekend gemaakt werd. Toen ter plekke de spreker voorgesteld werd en dit Martijn Aslander bleek te zijn deed mij dit ook geen belletje rinkelen. Schandalig, want deze man kan geweldig spreken, op een heel bevlogen manier schetst hij beelden van het heden en de toekomst, nagenoeg volledig uit de losse pols. Geen prezi of powerpoint presentatie, maar een spreker die enkel wat websites liet zien om zijn verhaal te ondersteunen. Voor wie nog niet weet wie Martijn Aslander is, hij is de bedenker van de “$5 iPad stand“, oprichter van Lifehacking.nl en doet dagelijks heel coole dingen, kijk maar op zijn site.

Achteraf was er de gelegenheid om onder het genot van een drankje (La Trappe PUUR, enorm lekker, gewoon een keer kopen) wat na te kletsen. Op een gegeven moment stond ik aan een tafeltje en raakte ik in gesprek met CoachSander (leuke kerel, gewoon een keer mee gaan praten, doet alleen niets gratis) en kwam het gesprek op een gegeven moment op het Lichaam van Tim (afgekort LvT, net als “leuk voor thuis”). Ik merkte op dat Aslander mij behoorlijk geïnspireerd had en liep na te denken hoe ik die inspiratie zou kunnen gebruiken om iets met het Lichaam van Tim te doen, dat ik alleen niet precies wist wat. Al stuiterend begon ik tegen Sander te pitchen waarom ik met LvT bezig was en wat ik er graag mee zou willen, maar niet wist hoe ik dat zou moeten bereiken. Sander gaf mij het advies om het maar aan mijn lezers te vragen, dus dat ga ik bij deze maar eens doen.

Allereerst, wat is het Lichaam van Tim? Het Lichaam van Tim is voor mij een manier om via Facebook en Twitter mijn ervaringen aangaande de spierziekte die ik onder mijn leden heb te delen vanuit het oogpunt van mijn lichaam. Op Facebook gebruik ik veel foto’s en link af en toe ook nog wat artikelen over de achtergrond of onderzoek naar ‘mijn’ spierziekte. En daarnaast blog ik hier nogal eens over ‘mijn’ spierziekte. Waarom doe ik dit? Om mensen een kijkje te geven in het leven met een spierziekte of überhaupt met een beperking. Dat is nu leuk maar dat is niet het einddoel.

Wat ik graag zou willen is om mijn kennis en kunde in te kunnen zetten voor een groter doel. Ik doe dit niet voor mezelf, ik hoef zelf niet zozeer in de spotlight te staan. Maar ik heb wel het idee dat ik in de redelijk unieke situatie zit om een lans te kunnen breken voor andere mensen met een beperking. Ik merk namelijk dagelijks dat mensen met een beperking enorm gedreven kunnen zijn en zich ergens voor in willen zetten, als ze maar het idee hebben dat ze zich nuttig kunnen maken, op waarde beoordeeld worden en een band hebben met het werk dat ze doen. En dat komt lang niet overeen met het beeld dat in de maatschappij heerst, waarbij mensen met een beperking toch vooral gezien worden als dure uitkeringenverslinders, die ook nog eens de hele dag niets zitten te doen en daar geld voor willen hebben (gechargeerd, maar wel correct, zie de Wet Werken Naar Vermogen).

Doordat ik over mezelf kan spreken zonder schaamte, zonder schuldgevoel, zonder een slachtofferrol aan te nemen maar met humor, zie ik mezelf als iemand die deze karaktereigenschappen in zou kunnen zetten om op te komen voor de mensen waar dit niet op van toepassing is. Niet iedereen kan of durft zich even kwetsbaar op te stellen, een beperking is toch iets wat je apart zet in de samenleving en we willen allemaal erbij horen, gewoon gevonden worden, beoordeeld worden op wat je kan, niet op wat je hebt of bent.

Alleen, nu komt het punt waarop ik even hulp nodig heb, ik weet niet hoe ik kan bijdragen aan het bereiken van dit doel. Afgelopen jaar heb ik wat blogs geschreven voor de Wintertijdchallenge van Spieren voor Spieren, heb ik een kort interview gegeven en heb ik daarnaast wat sporters aangemoedigd. Dat vond ik leuk en ik heb het idee dat ik een aardige bijdrage heb kunnen leveren, maar verder kan ik daar op dit moment weinig voor doen. Ik sta voor alles open.

Nu krijg ik op Facebook en Twitter wel wat reacties en daar reageer ik uiteraard op, maar ik heb geen idee wat ik verder kan doen. Nu schijnt de online community heel sociaal en vindingrijk te zijn, dus wil ik daar even graag gebruik van maken om jou (ja, beste lezer, ik kijk je even streng in de ogen) om advies en feedback te vragen (volgens mij noemen ze dat crowdsourcing). Wat moet ik doen? Jij mag het zeggen! Moet ik meer schrijven? Moet ik filmpjes gaan maken van mijn dagelijkse beperkingen? Ik hoor het graag!

Mocht je nou een goed idee hebben, laat dat dan even weten als reactie op deze blog of op Facebook en Twitter, als ik voldoende reacties krijg ga ik daar weer een nieuwe blogpost aan wijden met mijn reacties op de gegeven ideeën.

Laat vooral de gedachten de vrije loop en roep maar raak! Geen idee is te gek!

(Oh ja, als je je ook wil laten inspireren, kijk dan even de video van de spreekbeurt van Martijn Aslander tijdens afgelopen SMC040: http://www.youtube.com/watch?v=hgAZnuzFphM)